Pedagog i Psycholog

Drogi Uczniu,
zwróć się do pedagoga/psychologa szkolnego gdy:

czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny

nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem

masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej

masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać

chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem,

chciałbyś z kimś porozmawiać,

chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób.

ROZKŁAD ZAJĘĆ PEDAGOGA SZKOLNEGO

ROZKŁAD ZAJĘĆ PSYCHOLOGA SZKOLNEGO PODCZAS NAUKI STACJONARNERJ

PSYCHOLOG

Głównym adresatem wszelkich moich działań są uczniowie

Szkoły Podstawowej w Nasielsku

Jednak stale współpracuję także z rodzicami, nauczycielami, wychowawcami

oraz wszelkimi innymi osobami i instytucjami, wspierającymi działania
psychologa w szkole.

.

Zadania psychologa szkolnego

Rozpoznawanie potencjalnych możliwości oraz indywidualnych potrzeb ucznia i umożliwianie ich zaspokojenia.
Prowadzenie badań i działań diagnostycznych, dotyczących uczniów, w tym, diagnozowanie potencjalnych możliwości oraz wspieranie mocnych stron ucznia.
Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w celu wspierania rozwoju ucznia, określenia odpowiednich form pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym działań profilaktycznych, mediacyjnych i interwencyjnych wobec uczniów, rodziców i nauczycieli.
Organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologicznej dla uczniów, rodziców i nauczycieli.
Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy wychowawczej w środowisku szkolnym i pozaszkolnym ucznia.
Wspieranie rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych.
Umożliwianie rozwijania umiejętności wychowawczych rodziców i nauczycieli.

Zadania, o których mowa, są realizowane we współpracy z:

Dyrekcją szkoły,
Rodzicami,
Nauczycielami i innymi pracownikami szkoły,
Nauczycielami i pracownikami innych szkół,
Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną,
Innymi podmiotami, działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Kiedy spotykam się z uczniami?

Zwykle wtedy, gdy:

zastanawiają się nad tym jak budować dobre związki;
oni sami lub inne osoby społeczności szkolnej nie przestrzegają ustalonych zasad;
mają trudności w nauce, w kontaktach z innymi ludźmi;
mają problemy emocjonalne i osobowościowe: lękliwość, nieśmiałość, nadpobudliwość, zahamowania, napady gniewu, trudności z wyrażaniem swoich emocji, niską samoocenę;
mają myśli samobójcze;
powtarzają się objawy somatyczne: bóle głowy, bóle brzucha, zaburzenia snu i łaknienia są zestresowani;
niewłaściwie się zachowują: są agresywni, alienują się, często wchodzą w konflikty, lekceważą polecenia, obowiązujące normy itp.;
doświadczają sytuacji kryzysowych: śmierć kogoś bliskiego, rozwód rodziców, choroba własna lub kogoś w rodzinie (w tym choroba alkoholowa), przeniesienie do nowej szkoły, przeprowadzka i inne;
cokolwiek mogłoby zagrażać ich życiu, zdrowiu, bezpieczeństwu;
kieruje ich do mnie nauczyciel (interwencje);
cieszą się swoimi sukcesami - tymi szkolnymi i „życiowymi”;
są zainteresowani rozwojem własnego potencjału;
przygotowują się do prezentacji przygotowywanej wypowiedzi (np. podczas konkursów, wykładów, przed maturą itp.);
nie wiedzą, kogo mają zapytać o daną sprawę lub kogo prosić o pomoc;
chcą porozmawiać o tym, co ich denerwuje;

oraz w każdej innej sprawie.

DLA RODZICÓW

DOBRY RODZIC:

Powinien okazywać dzieciom miłość, czułość, zrozumienie, co nie równa się przyzwoleniu na zachowania utrudniające życie innym.

Powinien nagradzać dobre zachowania swoich pociech: sprawne posprzątanie zabawek, osiągnięcia w zabawie i nauce.

Razem z małżonkiem powinni być wobec dzieci jednością. Jeden rodzic nie może zakazać czegoś, na co drugi pozwala. Dziecko zacznie wykorzystywać niezdecydowanie rodziców, by otrzymywać to, na co ma ochotę.

Ustala plan dnia. Dziecko musi mieć świadomość, że życie domowe toczy się wedle pewnego schematu, ale nie musi być nudne. Czasu między obiadem a kolacją nie trzeba spędzać przed telewizorem czy w oddzielnych pokojach. Zimą można pójść przecież z dziećmi na lodowisko lub sanki, latem pograć w piłkę lub pobawić się w rysowanie, a w ogóle pozwalać dzieciom na zajęcia dające im radość.

Nie ignoruje nieodpowiedniego zachowania dziecka. Już na etapie wczesnego dzieciństwa należy wyznaczać dzieciom granice i być konsekwentnym w stosowaniu metod wychowawczych.